Een reis te midden van het aardbevingspuin verandert in een stripverhaal.

L'AQUILA – Huizen die overeind blijven, bars die te midden van duizend moeilijkheden weer opengaan, valleien die zich openen na steile beklimmingen, pleinen die door stilte worden verlaten. Veertien dagen lang en 257 kilometer lang liep de Romeinse striptekenaar Valerio Barchi de "Cammino nelle Terre Mutate", de route die door de door de aardbeving verwoeste steden en dorpen loopt, van Fabriano naar L'Aquila, twee van de steden die symbool staan ​​voor de verwoesting. Morgen komt hij eindelijk aan in de hoofdstad van Abruzzo, aan het einde van een ervaring die in 2026 een stripverhaal zal worden, samenvallend met de tiende verjaardag van de aardbeving in Midden-Italië. Een schetsboek, de altijd actieve Wikiloc-app en door de beklimmingen versleten schoenen vergezelden de auteur op een reis die gemeenschappen en steden verbindt die door de aardbevingen zijn verwoest. "Tijdens het wandelen probeer ik geen verwachtingen te hebben", zegt hij. "Ik liet me verrassen door de landschappen en ontmoetingen. Dan, beetje bij beetje, komen de taferelen samen en worden ze geschiedenis." Vanuit Fabriano bezocht de kunstenaar Castelluccio di Norcia, Arquata del Tronto, Accumoli en Amatrice, gemiddeld twintig kilometer per dag. Voordat hij L'Aquila binnenreed, passeerde hij het gehucht Collebrincioni, de laatste halte voor de bestemming. Hij had ook zijn "gereedschap van het vak" – aquarellen – in zijn rugzak gepakt, maar al op de tweede etappe moest hij kiezen: "Of de tekeningen of mijn knie." De last liet zich voelen en dwong hem het op te geven en het schilderen uit te stellen tot later, en beperkte zich tot snelle aantekeningen en schetsen die hij bij terugkomst in tekeningen zou omzetten. Een van de plekken die hem het meest trof, was Amatrice, het stadje in de provincie Rieti dat door de aardbevingen van 2016 verdween. Aan de ene kant het puin dat nog steeds opdoemde, aan de andere kant de kracht van kleine gemeenschappen en verenigingen die de hoop levend houden. "Het is als sintels onder de as," merkt hij op, "leven dat ondanks alles doorgaat." De stops worden luistermomenten: in Matelica, Camerino, Norcia, en zelfs in de zwaarst getroffen gebieden van de provincie Rieti. Verhalen verzameld zonder een vooraf geschreven script, maar met de aandacht van degenen die lopen om te observeren en te begrijpen. "Uiteindelijk zal ik een rode draad moeten vinden. Misschien komt die er wel op het laatste stuk, bij het binnenrijden van L'Aquila," legt hij uit. Barchi, geboren in Rome in 1985, woonde veertien jaar in het buitenland: als postbode in Nederland, als ober in Istanbul en als straatkunstenaar in Taiwan. Na zijn terugkeer in Italië koos hij aquarel als medium om zijn reizen te beschrijven. Hij creëerde werken zoals "Ginostra", "Bona Via!", "Fogarina", "Fango" en "Agata fuori le mura". Het is niet de eerste keer dat hij een reis in een stripverhaal omzet: hij deed dat al met de Via Francigena, verteld in panelen die geschiedenis, ontmoetingen en landschappen combineren (zoals "Bona Via!"). Deze keer ontstond de uitdaging die bij de wandeling hoort in een universitair laboratorium gewijd aan sociale planning, waar de herinnering aan de door de aardbeving getroffen gemeenschappen vanaf het begin centraal stond. "Ik weet weinig over de aardbeving van L'Aquila omdat ik destijds in India was", geeft Barchi toe. "Ik weet wel van het Studentenhuis, de instortingen, de basiliek, maar niet hoe de aardbeving het dagelijks leven in de jaren erna beïnvloedde. Ik ben hier om het te begrijpen." Om het met eigen ogen te zien en met je eigen vingers te tekenen.