Jeu de boules: in het bekken van Arcachon, het kleine paradijs van Boule Ferret-Capienne

Al bijna vijftig jaar ontmoeten kaartspelers en bowlers elkaar dagelijks onder de pijnbomen van de Place du Mimbeau in Lège-Cap-Ferret in een familiale sfeer die openstaat voor vakantiegangers.

Instelling. Essentieel. Onveranderlijk. Het is kwart over zeven op deze late zaterdag in juli, en er verandert niets aan het einde van de Mimbeau-esplanade. Om half vier is de luifel omhoog gegaan, zijn de tafels neergezet en is het ballet van kaarten slaan en jeu de boules beginnen. 64 officiële banen liggen verspreid over het met as bedekte grind van het schaduwrijke plein; zelfs de inwoners van Marseille zouden jaloers zijn op de locatie. Het duurt al negenenveertig jaar. Negenenveertig jaar sinds meneer Grandchamps de vereniging oprichtte. Negenenveertig jaar sinds Gérard Grimard, bekend als "de linkshandige", hier komt om coinchée belote te spelen. Er is geen manier om hem te storen; het spel is begonnen.

Op een steenworp afstand van het Bassin bevinden we ons op een terrein dat eigendom is van de Dienst Vuurtorens en Bakens, die het beheer ervan aan de stad heeft toevertrouwd. Deze stad heeft Boule tot prioritaire bewoner van de plek gemaakt. "365 dagen per jaar spelen we rustig, glimlachend maar serieus", vat Bernard Viana, de voorzitter, samen. Wat de watersportclub betreft, de ruimte is gereserveerd voor de 250 leden (waaronder 50 spelers met een licentie). De andere helft is open voor gelegenheidsspelers "mits hun gedrag en kleding gepast zijn." Geen koelboxen of broodjes om een halve dag te hurken. Vooral omdat de licentie IV zich onder de wachtpost van de vereniging bevindt.

Iedereen kan elke dag meedoen aan een minitoernooi in tweetallen, met altijd leuke prijzen om mee naar huis te nemen als je wint. Vlakbij de bar is de belote in volle gang. "Hier is het de elite," suggereren we tegen de geconcentreerde groep waar we Yannick Dupuyoo zien, een ervaren oesterkweker uit Canon. "Nee, hier is het de liters!" Humor en matigheid zijn de orde van de dag. "We worden altijd hartelijk ontvangen, alsof we hier vandaan komen," zegt Samuel, een vaste zomergast in dit vissersdistrict.

En wat dacht je van die app van die ingenieuze ingenieur uit Saint-Médard, waarmee we ondubbelzinnig en met behulp van AI kunnen meten? "Hier gebruiken we de meter, het enige instrument dat door de federatie is goedgekeurd," legt Bernard Viana uit. "Maar ik ben toch benieuwd." Een voormalig typograaf van een regionale krant fluistert ons toe: "Dit is het paradijs. En als we het zat zijn, kunnen we ons 150 meter verderop verdrinken." We zullen nog even moeten wachten.