Beklimming van Mount Kinabalu – een epische wandeling naar de hoogste top van Borneo

Er is iets enorm bevredigends aan het staan op de top van een berg en kijken naar de zon die na een zware wandeling achter de wolken opkomt.

Vooral als die berg Mount Kinabalu is; de hoogste bergtop van Maleisië en een van de meest iconische beklimmingen in Zuidoost-Azië.

Ik wilde dit beest al jaren aanpakken. Toen de kans zich voordeed om het te doen met twee van onze beste vriendinnen, Hannah en Bertie, hebben we er meteen voor gekozen.

We hebben ons aangemeld bij Amazing Borneo voor hun 2-daagse, 1-nacht-pakket voor de top en via ferrata . Eerlijk gezegd was de hele ervaring geweldig.

Van begin tot eind verliep het avontuur soepel en was het leuk. Het was een onvergetelijke uitdaging die ik van mijn bucketlist kon afstrepen.

Zo verliep onze beklimming van Mount Kinabalu:

Voordat we aan de reis zelf beginnen, eerst een stukje geschiedenis. Deze berg is namelijk niet zomaar een mooie rots.

De berg Kinabalu is 4.095 meter (13.435 voet) hoog en domineert de skyline van Sabah op Maleisisch Borneo.

Het is de hoogste berg tussen de Himalaya en Nieuw-Guinea en heeft een diepe spirituele betekenis voor de lokale Kadazan-Dusun- bevolking.

Men denkt dat de naam afkomstig is van "Aki Nabalu", wat "de vereerde plaats voor de doden" betekent. Volgens de traditie is dit de plek waar geesten rusten na hun dood.

De eerste beklimming die op papier staat, vond plaats in 1851 door de Britse bestuurder Hugh Low . Hij bereikte het hoogste plateau (de piek wordt nu naar hem Low's Peak genoemd).

Maar pas in 1888 bereikte iemand – zoöloog John Whitehead – daadwerkelijk het hoogste punt. Sindsdien is Kinabalu een trekpleister geworden voor avonturiers, natuurliefhebbers en iedereen die het gevoel wil hebben op het dak van Borneo te staan.

In 1964 werd Kinabalu Park opgericht om het gebied te beschermen en in 2000 werd het dankzij de biodiversiteit de eerste UNESCO-werelderfgoedlocatie van Maleisië. Het is immers een van de belangrijkste ecologische zones ter wereld.

Zoals je ziet, is het meer dan alleen een klim. Het is een reis door cultuur, natuur, geschiedenis en serieuze hoogte.

In Kota Kinabalu ging onze wekker om 5 uur 's ochtends.

We sleepten onszelf uit bed, ritsten onze rugzakken dicht en ontmoetten het Amazing Borneo -team beneden met een comfortabele privébus. Binnen enkele ogenblikken waren we klaar om te vertrekken.

Met een kop koffie in de hand en tassen in de achterbak gaan we op weg naar het hoofdkantoor van Kinabalu Park.

De rit duurde ongeveer twee uur en slingerde door jungleheuvels en langs mistige bergkammen. Bij aankomst meldden we ons aan, kregen we onze vergunningen en tags, ontmoetten we onze berggids en deden we de laatste voorbereidingen bij Timpohon Gate (1866 m) – het startpunt van de klim.

Ik zal eerlijk zijn: we wisten niet zeker hoe zwaar het zou zijn.

De blogs die we lazen en de vrienden met wie we spraken, zeiden: "Het is niet technisch", maar dat betekent niet dat het makkelijk is.

Vanaf het begin is het een constante klim. Je loopt over goed aangelegde paden, voornamelijk stenen trappen en aangestampte aarde, maar het is meedogenloos.

We hielden een goed tempo aan en stopten af en toe bij de pauzepost om uit te rusten en water te drinken.

LEES MEER: Bekijk onze beste wandeltips !

Hoe hoger we klommen, hoe meer het landschap veranderde: van dicht regenwoud naar nevelwoud en vervolgens naar open alpenstruiken.

De lucht werd koeler, de mist trok op en al snel begonnen we het echte gevoel te krijgen dat we op hoogte waren.

Na ongeveer 4 uur kwamen we aan bij het Panalaban basiskamp (3.270 m), waar klimmers slapen voordat ze naar de top gaan.

De verwarmde lodge is degelijk gebouwd en verrassend comfortabel. We hadden iets extreem basic verwacht, maar waren behoorlijk onder de indruk van de standaard.

We checkten in op onze bedden in de slaapzaal (die overigens bomvol zaten met meer dan 20 mensen op één kamer), namen een snelle, warme douche (wat we niet hadden verwacht), trokken schone, droge kleren aan en schonken onszelf een kop thee in terwijl we wachtten op de verplichte briefing over de top.

Toen de rest van de wandelaars bij de lodge was aangekomen, kwamen de berggidsen en vertelden ons uitgebreid hoe de volgende ochtend eruit zou zien.

Daarna liepen we naar de gemeenschappelijke ruimte voor een warm buffetdiner. Onze timing was perfect en het begon te stortregenen vlak nadat we aankwamen. Enorme druppels sloegen tegen het dak, wolken verduisterden het uitzicht en, nog indrukwekkender, watervallen stortten zich van de enorme granieten rotswanden naar beneden.

Toen we merkten dat het even zou gaan regenen, trotseerden we de stortbui en gingen terug naar de lodge om ons klaar te maken voor bed.

We zaten binnen thee te drinken, kaart te spelen en te kletsen met de andere wandelaars.

Er heerst daar echt een gevoel van kameraadschap. Iedereen is een beetje nerveus, een beetje opgewonden en een beetje onder de indruk van wat ze doen.

Iedereen heeft zo zijn eigen redenen om daar te zijn. Voor sommigen is het gewoon een leuke activiteit tijdens hun reis. Voor anderen was het een levenslange droom. En voor heel wat mensen was het het meest extreme wat ze ooit hadden gedaan.

De berg trekt bijzondere mensen aan.

Om 20.00 uur kropen we in bed, de wekker stond op 02.00 uur.

Ik viel hard in slaap en heb de hele nacht doorgeslapen. De slaapzakken waren erg warm en uiteindelijk droeg ik alleen ondergoed om te voorkomen dat ik het te warm kreeg.

De kamer bewoog en in het donker trokken we onze thermokleding, jassen, handschoenen en hoofdlampen aan, maakten snel een kop koffie om wakker te worden en gingen de koude, donkere ochtend in.

De klim naar de top is ongeveer 2,7 km vanaf het basiskamp, maar laat je niet misleiden door de afstand. Het is steil, rotsachtig, op sommige stukken glad en uitdagend na een volle dag wandelen de dag ervoor.

Met alleen de lichtbundels van onze hoofdlampen als gids liepen we door lage bomen, waarna het pad al snel zichtbaarder werd.

Op sommige stukken zit je vast aan touwen en klim je over gladde granieten platen, met niets anders dan maanlicht en hoofdlampen om de weg te verlichten.

Het is niet technisch en ook niet gevaarlijk als je goed oplet, maar het is wel een sleur.

Stap voor stap, langzaam maar zeker.

De hoogte begint boven de 3500 meter flink toe te slaan. We voelden het allemaal in onze ademhaling, maar de Diamox die we namen leek de echte symptomen te helpen onderdrukken.

We hadden er geen moeite mee en onze gids stelde al snel voor dat we het wat rustiger aan zouden doen en vaker pauzes zouden nemen, zodat we niet onnodig lang in de blote atmosfeer op de top zouden zitten.

Toen de schemering begon te vallen, bereikten we om 5 uur 's ochtends Low's Peak. Deze berg ligt op 4.095 meter boven zeeniveau.

De temperatuur lag onder het vriespunt, onze vingers waren gevoelloos en onze neuzen rood van de kou.

Maar het gevoel om op de hoogste top van Borneo te staan was werkelijk bijzonder.

Het was nog steeds pikkedonker op de top en in de verte konden we de lichtjes van Kota Kinabalu zien.

Nadat we onze foto's hadden gemaakt, liepen we vanaf de kleine top naar beneden naar een beschutte richel waar meer ruimte was om te zitten.

We trokken al onze kledinglagen aan, aten wat mueslirepen en chocolade en wachtten tot de zon opkwam boven het magische eiland.

Hoog boven de wolken zagen we de lucht veranderen van pikzwart naar goudroze. De lucht explodeerde niet in een caleidoscoop van kleuren zoals we hadden gehoopt, maar dat maakte niet uit.

Samen met twee van mijn beste vrienden de zonsopgang bekijken vanaf het hoogste punt van Borneo, was een van de mooiste ochtenden die ik ooit heb meegemaakt.

We stonden daar, omhelsden elkaar, maakten wat foto's en genoten van alles. Zulke momenten maak je niet vaak mee in het leven.

Voordat de zon te hoog zou stijgen, was het tijd om de top te verlaten en terug naar beneden te gaan.

Vanaf hier zijn er 3 opties die vooraf gereserveerd moeten worden.

U kunt ofwel direct terug naar het kamp gaan en dan verder naar de basis, ofwel een van de twee Via Ferrata's nemen om af te dalen.

Een via ferrata is een beschermde klimroute met stalen kabels, sporten en hangbruggen die in de berg zijn gebouwd.

Je klikt je vast met een harnas en twee karabijnhaken en baant je een weg over de kliffen. Het is deels klauteren, deels een avonturenparcours.

We hadden ons aangemeld voor de “Walk the Torq”, de kortste van de twee aangeboden opties, omdat de volledige Via Ferrata volgeboekt was.

Maar laat je hierdoor niet misleiden: het is nog steeds ontzettend leuk.

We verlieten het pad en ontmoetten onze Via Ferrata-gidsen bij de rangershut. Na een korte veiligheidsbriefing klikten we in en begonnen aan onze afdaling langs steile granieten wanden met niets meer dan 1000 meter lucht onder ons.

Het was een fantastische ervaring. Genoeg adrenaline om de adrenaline te laten stromen, maar veilig en toegankelijk voor de meeste mensen met een gemiddelde conditie.

Het uitzicht was adembenemend. We liepen letterlijk over een klif met een weids uitzicht over de junglevalleien beneden.

Het duurde ongeveer 2 uur om de via ferrata te voltooien, waarna het tijd was om terug te wandelen naar de Panalaban lodge om de rest van onze uitrusting op te halen en vervolgens helemaal terug te wandelen naar de Timpohon Gate.

De afdaling is meedogenloos. Eindeloze trappen en bochten die je kuiten en knieën urenlang belasten.

Aan het eind waren we moe, stijf en doorweekt van het zweet en de regen, maar we waren nog steeds enorm onder de indruk van de ervaring.

Rond 13.00 uur kwamen we aan bij de gate en ontmoetten we onze transfer. We werden teruggebracht naar het hoofdkamp en sprongen vervolgens in ons privébusje om de berg te verlaten en te genieten van de rit terug naar Kota Kinabalu.

Mount Kinabalu beklimmen is niet zomaar een wandeling, het is een compleet avontuur. De hoogte, de beklimming van de top in de vroege ochtend, de veranderende ecosystemen, de culturele betekenis, de kameraadschap met medewandelaars – het draagt allemaal bij aan iets heel bijzonders.

Amazing Borneo was fantastisch gedurende de hele ervaring. Professioneel, vriendelijk, georganiseerd en gepassioneerd over wat ze doen.

Onze gids was deskundig en behulpzaam, onze chauffeur was veilig en op tijd, en alles verliep vlekkeloos.

Nadat we onze boeking hadden gemaakt, hoefden we ons alleen nog maar zorgen te maken over het vroege opstaan op de eerste dag, de rest werd voor ons geregeld.

Als je overweegt om deze klim te maken, doe het dan. Boek vroeg, train, pak slim in en ga met een open blik. Je komt met pijnlijke benen en een grote glimlach naar beneden.

En geloof me, de zonsopgang op de top is elke stap waard.

Ben je van plan om Mount Kinabalu te beklimmen? Of je nu een ervaren trekker bent of dit je eerste grote berg is, er zijn een paar essentiële dingen die je moet weten voordat je je wandelschoenen aantrekt en de wolken in trekt.

Deze gids helpt je bij de voorbereiding op een onvergetelijk avontuur, van wanneer je moet gaan tot wat je moet inpakken.

In tegenstelling tot veel andere wandeltochten wereldwijd, kun je niet zomaar Mount Kinabalu beklimmen en beginnen met wandelen. De berg is streng gereguleerd en er zijn dagelijkse klimvergunningen vereist om het milieu te beschermen en de veiligheid te garanderen.

Je moet boeken via een erkende touroperator , en wij raden Amazing Borneo van harte aan. Zij regelen alles: vergunningen, vervoer, maaltijden, accommodatie, gidsen en zelfs de optionele via ferrata.

Boek vroeg : idealiter 2-3 maanden van tevoren, of langer in het hoogseizoen (april tot en met augustus). De klim is vaak snel uitverkocht, vooral omdat er na de pandemie minder vergunningen beschikbaar zijn.

Mount Kinabalu kan het hele jaar door beklommen worden, maar de beste periode is van maart tot en met september . Dit is het droge seizoen in Sabah en je hebt de grootste kans op een heldere hemel en veilige topcondities.

Van oktober tot en met januari is het natter. Je kunt dan nog steeds wandelen, maar je zult meer regen krijgen, gladde paden hebben en een grotere kans hebben dat de top gesloten wordt vanwege stormen.

Controleer altijd de weersverwachting voor je trektocht, maar onthoud: op de berg kunnen de omstandigheden snel veranderen. Het kan zonnig zijn in het basiskamp en stormachtig op de top.

Mount Kinabalu is geen technische beklimming, maar wel een pittige. Je stijgt meer dan 2200 meter in iets minder dan 9 km, en de hoogte beïnvloedt iedereen anders.

Verwacht pijnlijke benen, een korte adem en een uithoudingsvermogenstest. Maar als je een redelijke conditie hebt en je tempo aanhoudt, is het zeker haalbaar. De sleutel is mentale veerkracht en constante beweging , niet snelheid.

De laatste klim naar de top vereist wat klauteren over granieten rotsen met touwen als houvast. Het is veilig, maar je zult het voelen.

De komende dagen zul je waarschijnlijk raar lopen. Trappen lopen zal lastig zijn, opstaan zal langzaam gaan en je zult raar schuifelen terwijl je door de rest van Borneo stuitert.

Wij raden u ten zeerste aan om na de beklimming een paar dagen te ontspannen zodat u kunt herstellen.

De juiste bagage meenemen is essentieel, vooral omdat u van vochtige laaglanden naar ijskoude hoogtes reist.

Dit heb je nodig:

• Vochtafvoerende basislagen
• Fleece of geïsoleerde jas
• Waterdichte jas en broek
• Handschoenen en muts
• Extra sokken en ondergoed
• Comfortabele kleding om te slapen in het basiskamp

• Tabletten tegen hoogteziekte (wij hebben Diamox genomen, gekocht in Kota Kinabalu - raadpleeg uw arts)
• Zonnebrandcrème en lippenbalsem
• Toiletartikelen (tandenborstel, vochtige doekjes, enz.)
• Contant geld voor fooien aan gidsen en het kopen van snacks op de camping
• Camera of telefoon met powerbank

Het kan zijn dat uw reisleider een draagtas voor u meeneemt of uw overnachtingsspullen opbergt in het basiskamp, maar u dient zelf uw dagrugzak te dragen tijdens de wandeling.

U kunt ook tegen een meerprijs een kruier inhuren.

Wanneer u boekt bij een gerenommeerd bedrijf als Amazing Borneo, krijgt u doorgaans:

• Retourvervoer vanuit Kota Kinabalu (wij kozen voor het pakket met de privébus en dat was de moeite waard)
• Klimvergunning en entreegelden voor het park
• Gecertificeerde berggids
• Maaltijden (diner en ontbijt, evenals een lunch in het basiskamp)
• Accommodatie op het Panalaban-basiskamp (gedeelde slaapzalen of privékamers)
• Certificaat van voltooiing
• Optionele via ferrata-ervaring (moet apart worden geboekt)

Alle maaltijden worden op hoogte bereid en zijn voedzaam. Denk aan rijst, noedels, eieren, groenten en kip. Met dieetwensen kan meestal rekening worden gehouden, mits vooraf aangegeven.

Mount Kinabalu is iets meer dan 4.000 meter hoog en hoogteziekte is een reëel risico. Je slaapt op 3.270 meter en bereikt de top de volgende ochtend vroeg.

Symptomen kunnen hoofdpijn, misselijkheid, vermoeidheid, duizeligheid en kortademigheid zijn. De meeste mensen voelen zich prima als ze voldoende drinken, hun tempo aanpassen en zich niet te veel inspannen.

We namen Diamox (acetazolamide) als voorzorgsmaatregel en ondervonden geen problemen. Overleg voor je reis met je arts om te kijken of dit middel geschikt voor je is.

De via ferrata is een hoogtepunt van de Mount Kinabalu-ervaring, en tevens de hoogste ter wereld! Je klikt je vast aan een reeks stalen kabels en klimt langs de kliffen met een fantastisch uitzicht.

Er zijn twee opties:

• Loop de Torq : gemakkelijker, korter en perfect voor beginners.
• Low's Peak Circuit : langer, meer blootgesteld en beter voor zelfverzekerde avonturiers.

Je moet de via ferrata boeken wanneer je je klim reserveert. Je kunt hem niet last-minute toevoegen, geloof me, ik heb geprobeerd te upgraden naar Low's Peak Circuit, maar dat lukte niet.

Veiligheidsinstructies worden de dag van tevoren gegeven op Panalaban. U moet op een bepaald tijdstip op de top zijn om te kunnen deelnemen. Blijf dus niet te lang weg in de ochtend.

• Train vooraf : Je hoeft geen marathonloper te zijn, maar regelmatige cardio- en beentraining zal helpen.
• Neem de tijd : ga langzaam en gestaag. De gidsen zijn geschikt voor alle fitnessniveaus.
• Draag laagjes : het is warm vanonder en ijskoud vanboven. Laagjes zijn je beste vriend en je zult je elk uur uitkleden en netjes aankleden.
• Begin vroeg : de beklimming van de top begint om 2 uur 's nachts om de zonsopgang te kunnen meemaken. Ga vroeg naar bed en pak alles de avond ervoor in.
• Respecteer de berg : het is een heilige plek voor de lokale bevolking. Gooi geen afval op straat, zet geen harde muziek op en zing zachtjes.

De meeste mensen verblijven voor en na de wandeling in Kota Kinabalu (KK) . Het is een relaxte kuststad met goede restaurants, een bruisende avondmarkt en betaalbare accommodatie.

Wij adviseren u om minimaal een dag voor uw beklimming in KK aan te komen, zodat u alles goed kunt regelen. Na de afdaling kunt u hier nog een nachtje overnachten om uit te rusten en te herstellen.

Het beklimmen van Mount Kinabalu is een van de mooiste avonturen in Zuidoost-Azië. Het is zwaar, adembenemend en onvergetelijk.

Ga er met de juiste instelling heen, boek bij een betrouwbare touroperator als Amazing Borneo en bereid je goed voor. Je komt dan thuis met pijnlijke benen, een brede glimlach en een zonsopgang die je nooit zult vergeten.

DISCLAIMER: Sommige links in dit artikel zijn affiliatelinks. Dit betekent dat als u een accommodatie, tour boekt of een product koopt, wij een kleine commissie ontvangen zonder extra kosten voor u. Deze commissies helpen ons om meer gratis reiscontent te blijven creëren om mensen te helpen bij het plannen van hun vakanties en avonturen. We raden alleen de beste accommodaties, tours en producten aan die wij of onze fantastische redactie persoonlijk hebben ervaren, en beoordelen deze regelmatig. Bedankt voor uw steun, lieve vriend!