Verloren plaatsen in Duitsland: de meest opwindende spookdorpen
Er zijn veel verloren plekken. Meestal gaat het echter om individuele gebouwen of verlaten bedrijfsterreinen. Wat u waarschijnlijk niet wist: In Duitsland zijn er hele dorpen die verloren plaatsen zijn geworden. En dat zijn er nogal wat. We stellen je een aantal van hen voor, en vertellen je waarom er niemand meer woont.
Zelfs vandaag de dag kun je je nog voorstellen hoe idyllisch Lopau ooit moet zijn geweest.
Bron: Lüneburger Heide GmbH www.lueneburger-heide.de
Een oude school, een kerk, een paar huizen, maar geen ziel. Van de 200 voormalige bewoners is er tegenwoordig geen enkele meer over. Want in Lopau op de Lüneburger Heide heeft al ruim 40 jaar niemand meer gewoond.
Vroeger woonden er ongeveer 200 mensen en meerdere dieren in Lopau.
Bron: imago images/Arkivi
In 1983 verlieten de laatste bewoners hun huizen. Hoe komt dat? Omdat de Bundeswehr in de buurt een schietbaan had geopend, lag het dorp gewoon te dichtbij. Tegenwoordig ligt Lopau op het terrein van het militaire oefenterrein van Munster. Juist daarom is het niet zo eenvoudig om Lopau te bezoeken. Alleen af en toe is het spookdorp open voor publiek, meestal in het weekend.
Google Maps: 53°03′17.2″N 10°12′09.3″E
Tegenwoordig maakt Lopau deel uit van een militair oefengebied en is het alleen op bepaalde dagen toegankelijk voor publiek.
Bron: Lüneburger Heide GmbH www.lueneburger-heide.de
Bijna 80 jaar geleden speelden zich in het grensgebied Beiers-Bohemen dramatische taferelen af. Na de Tweede Wereldoorlog werden verschillende dorpen met de grond gelijk gemaakt. 800 mensen raakten ontheemd. Waar vroeger het leven bruiste in verschillende dorpen en industriële fabrieken, groeien nu mos en struiken.
Het voormalige Grafenried (Tsjechisch Lučina) was een van deze dorpen. Het lag tussen het Beierse Woud en het Bohemer Woud. Tegenwoordig ligt het vlak bij de Duits-Tsjechische grens, bij de grensovergang Untergrafenried.
Net als Grafenried hadden ook de dorpen Anger (Upor), Seeg (Pila) en Haselbach (Liskova) te lijden. Tegenwoordig bestaan ze niet meer. Vandaag kunt u een wandeling maken naar de verdwenen dorpen en hun overblijfselen. De Tourist Information Waldmünchen biedt begeleide wandelingen aan naar de verdwenen dorpen .
Een ander dorp dat ten prooi viel aan de Tweede Wereldoorlog was Wollseifen. De reden: de nabijheid van de toenmalige nazi-Ordensburg Vogelsang. Het werd eerst zwaar getroffen door artillerievuur. Maar dat is nog niet alles. Kort daarna moesten de bewoners hun huizen volledig verlaten. Na de oorlog wilden de Britse soldaten het dorp gebruiken als oefenterrein.
Wollseifen ligt in het Nationaal Park Eifel en is tegenwoordig een populaire wandelbestemming.
Bron: imago images/sepp spiegel
De Britse bezetters gaven de inwoners van Wollseifen minder dan drie weken de tijd om hun spullen te pakken. Pas tien jaar later kregen de 550 voormalige bewoners van wat nu een spookstad is, schadevergoeding voor het verlies van hun thuisland.
De oude kerk staat er nog steeds in Wollseifen, maar dan als ruïne.
Bron: imago images/sepp spiegel
U kunt ook naar Wollseifen wandelen. Het ligt midden in het Nationaal Park Eifel. Sinds 2006 is het niet meer in gebruik als militair oefenterrein.
Google Maps: 50.57975457868885, 6.424175061225385
Het spookdorp Kursdorf in het noorden van Leipzig bestaat pas een paar jaar. Sinds 2017 woont hier niemand meer. De nabijheid van luchthaven Leipzig/Halle bleek de ondergang van het dorp. Om de luchthaven uit te breiden, zal een groot deel van de voormalige 200 bewoners worden verplaatst.
In 2008 woonden er nog zo’n 40 mensen in Kursdorf – omringd door het vliegveld, de ICE-trein en de snelweg.
Bron: imago stock&people
In 2008 weigerden nog steeds 40 mensen hun huis te verlaten. Ze woonden midden op het vliegveldterrein. Later telde Kursdorf nog maar tien inwoners. In 2015 slechts één. Sinds 2017 woont er niemand meer in Kursdorf. Vrijwel alle gebouwen zijn inmiddels gesloopt. Met uitzondering van die welke zijn aangemerkt als historisch monument. Je kunt ze nog steeds zien.
De geschiedenis van Wünsdorf is van oudsher verbonden met het leger. Tegenwoordig is het dorp vooral een overblijfsel uit de Koude Oorlog. Wat er vandaag de dag zo onopvallend uitziet, was ooit het hoofdkwartier van de Russen in de DDR: Wünsdorf, de ‘verboden stad’ in Brandenburg, ten zuiden van Berlijn.
Wünsdorf was het voormalige hoofdkwartier van het Russische garnizoen in de DDR. Tegenwoordig zijn veel huizen verlaten.
Bron: imago/Jürgen Ritter
Hoe is dit zo gekomen? Al in de 19e eeuw werd deze plek door de Pruisen gebruikt als schietbaan. Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende het dorp als camouflage voor de ondergrondse bunkers die eronder waren gebouwd.
Na het einde van de oorlog viel Wünsdorf onder Sovjetbezetting en werd het de zetel van het militaire opperbevel van de Sovjets. Vanaf station Wünsdorf vertrok dagelijks een trein naar Moskou. Sinds de terugtrekking van het Rode Leger in 1994 staan sommige barakken leeg. Andere werden omgebouwd tot woongebouwen of overheidskantoren.
Op zoek naar meer inspiratie? Op reisereporter vindt u tips voor alle topreisbestemmingen en op onze aanbiedingenpagina vindt u de beste reisaanbiedingen .
rnd
