Reisboek Venetië: Als je verdwaalt, ga je rechtsaf

Stefan Maiwald geeft een voor de hand liggend, maar ook wijs en vaak over het hoofd gezien advies: je moet niet te veel plannen voor een bezoek aan Venetië . “Heb de moed om een ​​gat te laten, er is geen andere manier”, schrijft de Duitse auteur, die al twintig jaar met zijn Italiaanse vrouw en kinderen woont, één lagune verderop, op het eiland Grado. “Eén museum per dag is genoeg – anders worden de bezoeken een weinig liefdevol afvinkpunt.”

Het is beter om jezelf te laten meedrijven of zelfs te verdwalen. Want waar je ook gaat, het is nergens echt lelijk. En als u na een wandeling door steegjes en over pleintjes even stopt bij bijvoorbeeld een osteria, proef dan eens dingen die u nog nooit eerder hebt gegeten. Wees dus blij om verrast te worden, in alle opzichten.

En als er gerechten op de kaart staan ​​die u nog nooit eerder heeft geproefd, is dat een sterke indicatie dat het om een ​​lokale keuken gaat. Het zijn dus niet zozeer toeristen die de standaard Italiaanse keuken naar hun zin krijgen voorgeschoteld. Maiwald stelt voor: een lasagne van tongfilets met pijnboompitten en balsamicoazijn, een risotto met kappertjes, citrusvruchten en harderfilets of gnocchi met inktvis. Omdat het voor buitenstaanders, zeker in Venetië, nooit gemakkelijk is om met het blote oog te ontdekken welke restaurants enkel en alleen profiteren van hun prachtige ligging en daarnaast ook een goede keuken hebben, neemt Stefan Maiwald zijn lezers bij de hand en leidt hen rond door de lagunestad.

Dit is natuurlijk in tegenspraak met wat hij in het voorwoord van zijn boekje 'Venetië. Eten, Drinken, Ervaren' aanbeveelt, namelijk je eigen weg te gaan. Aan de andere kant is een ervaren deuropener zo slecht nog niet. Hij weet bijvoorbeeld dat er in de stad een project bestaat met de naam ‘Osti in Orto’. Het betreft een groep osteria's die gezamenlijk een groente- en fruittuin onderhouden op het eiland Sant'Erasmo. Zij garanderen dat zij in hun keukens uitsluitend vers geoogste producten gebruiken.

Nieuwe boeken over Venetië: auteur Petra Reski en fotograaf Stefan Hilden vertellen allebei verhalen over de lagunestad vanuit het perspectief van de lokale bevolking.

Naast de restaurants die Maiwald bezoekt, zijn er ook bars, wijnwinkels, ijssalons en bakkerijen, en speciaalzaken voor specerijen, chocolade en pasta – producten die u niet meteen hoeft op te eten, maar wel mee naar huis kunt nemen. Want als je zelf kookt, is de kwaliteit van de ingrediënten net zo belangrijk als in een restaurantkeuken. En sommige dingen kun je beter aan professionals overlaten. Maiwald raadt bijvoorbeeld over het algemeen af ​​om zelf pasta te maken: omdat het altijd ‘een bloemige, stoffige nachtmerrie in de keuken is, en het resultaat zelden beter is dan kant-en-klare producten.’ Het is beter om goede pasta te kopen en tijd te besteden aan het verfijnen van uw eigen sauzen.

De tamelijk saaie uitstapjes voeren de auteur naar restaurants met Michelin-sterren en de restaurants van tophotels. Er kan van worden uitgegaan dat er in deze huizen gekookt kan worden. Bovendien moet je vaak weken van tevoren een tafel reserveren. Spannender zijn de restaurants waarvan de eigenaren culinaire ambities hebben en de nadruk leggen op traditionele recepten. En waar je ook lokale wijnen kunt krijgen. Ze vormen een hoofdstuk op zich, dat Stefan Maiwald steeds opnieuw opent. Het meeste wat hij rapporteert, kost tijd. Dit kun je niet beleven als je vanaf het cruiseschip over de Rialtobrug naar het San Marcoplein en terug reist, en ook niet tijdens een dagtrip tijdens een strandvakantie in Bibione.

Stefan Maiwald : Venetië. Eten, drinken, beleven. ZS Verlag, München, Hamburg 2025. 144 pagina's, 19,99 euro.